جُلگه يا دشت سرزمين پست و همواري است كه از آبرفت رودها به وجود آمده‌است و به دريا يا درياچه‌اي دائمي ختم مي‌شود.
به زمين مسطح و نسبتاً همواري مي‌گويند كه معمولاً بلنداي كمي داشته باشد. اينگونه زمين‌ها به روش‌هاي گوناگون پديد مي‌آيند كه هر كدام بر حسب مورد نام‌گذاري مي‌شوند، مانند جلگه آبرفتي و جلگه ساحلي و همچنين مسيله.
گياه طبيعي بيشتر جلگه‌هاي معتدله علف است كه به آن علفزار مي‌گويند. معمولاً به جلگه‌هاي خشك و كم‌گياه‌تر دشت هم مي‌گويند.
از جلگه‌هاي اصلي ايران مي‌توان از جلگه خوزستان، جلگه مازندران، جلگه كرمانشاه، جلگه اصفهان، جلگه شيراز، جلگه گرگان، جلگه پاسارگاد (شهرستان پاسارگاد به مركزيت سعادت شهر) و جلگه هليل‌آباد نام برد.
دشت ساحلي دشتي كه در كنار ساحل دريا قرار مي‌گيرد و تا نزديكترين خشكي مرتفع گسترش مي‌يابد دشت ساحلي ممكن است از طريق نهشت مواد سخت به وسيله رودخانه‌ها از طريق برهنه سازي به وسيله دريا يا به وسيله بيرون آمدگي قسمتي از فلات قاره كه ناشي از پايين رفتن نسبي سطح درياست تشكيل شود.
دشت ري يكي از دشت‌هاي استان تهران و ناحيه‌اي مسكوني با زمين‌هاي گسترده زراعي است كه در جنوب شهر تهران قرار دارد. شهر تهران برخاسته از ناحيه موسوم به دشت ري در سايه جنوبي رشته كوه‌هاي البرز مياني است.در اين دشت چندين پژوهش باستان شناسي صورت گرفته است. به طور كلي شهرستان ري در ناحيه دشتي استان تهران واقع شده و تنها كوه بي بي شهربانو در شمال شرقي و كوه آزاد در ۲۱ كيلومتري جنوب باختري آن قرار گرفته است. اقوام آريايي مهاجر با ورود به ايران هنگامي كه به دشت ري رسيدند، شهر ري را جهت قلعه سازي انتخاب كرده ميداني بزرگ را در آن بنا نهادن
- دوشنبه ۰۹ مرداد ۹۶ ۱۸:۰۳ ۱۰ بازديد
- ۰ نظر
